ကြ်န္မတို ့ႏွစ္ေယာက္ ဒီကမၻာထဲမွာ
စႀကာဝ႒ာတစ္ခုစာေလာက္ေဝးေနရျ
လေရာင္ကိုလႊမ္းျခံဳ
ၾကယ္ေတြကိုေငးေမာ အလင္းမွုန္ေလးေတြကို ဒီေသာင္ကမ္းစပ္မွာ အတူတူေရတြက္ခဲ့ဘူးတယ္
ခုေတာ့ၾကယ္ေပ်ာက္ လေပ်ာက္ ေကာင္းကင္အေမွာင္ေအာက္မွာ ကြ်န္မတစ္ေယာက္ထဲ ေသာင္းကမ္းစပ္မွာေလွ်ာက္ေနရ
ခ်စ္သူ
ကြ်န္မရွိဳက္သံကို ခ်စ္သူရင္ဝထိရိုက္ခတ္ႏိုင္ေ
တိမ္မဲေတြ သဲႀကီးမဲၾကီးျပိဳက်သလို
ကြ်န္မေအာ္ငိုခ်လိုက္တယ္
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့
ကြ်န္မ ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာ
ေမာင့္ ကိုခ်စ္တယ္
ေမာင့္ ကိုလြမ္းတယ္ ဆိုျပီး
ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ေတာင္နားမလ
ပင္လယ္ဆီသို ့လွ်ံက်စီးဆင္းသြားခဲ့တယ္ ခ်စ္သူ
ခ်စ္သူနဲ ့အတူဆံုဖို ့ ႀကယ္ေၾကြတစ္ခါျမင္တိုင္း
ကြ်န္မတစ္ခါ ေတာင္းဆုျပဳလို ့
ဆုေတာင္းျပည့္မယ္ဆိုရင္ေလ
ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကယ္စဥ္တစ္သိန္းရယ္ ေၾကြကာဆင္းလိုက္ပါေတာ့
ခုေတာ့ ခ်စ္သူေရ ၾကယ္ေၾကြမေျပာနဲ ့ ၾကယ္ေတြ လေတြ ေတာင္ မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး ကြ်န္မတို ့အတူရွိခဲ့တဲ့ ပင္လယ္ကို အေမွာင္ထုနဲ ့ လႊမ္းျခံဳထားတယ္ ခ်စ္သူရယ္...
ပန္းကေလး
No comments:
Post a Comment