မ ထင္ မွတ္ ခ့ဲ ပါ ဘူး
သူ ကၽြန္ မ ကို
စ နစ္ တ က် ျပဳ စား သြား လိမ့္ မယ္ လို႔...
အ ခု ေတာ့ ကၽြန္ မ
အ လြမ္း ေတြ ကို နွ လံုး သား နဲ႔
ေကာင္း ေကာင္း စာ ဖြဲ႔ ကာ
ရူး ေန တက္ ပါ ျပီ...
နာ ရီ လက္ တံ ေတြ
ဘယ္ ဆီ ေရြ႕ ေန မွန္း လည္း
မ သိ ေတာ့ ဘူး
ဘယ္ ညာ လူး လွိပ္
ႀကိတ္ မွိတ္ ကာ အိပ့္ မ ေပ်ာ္ နိုင္ ဘူး
စိတ္ ေတြ ေလ လြင့္ ေန တယ္...
တစ္ ခါ တစ္ ခါ နား လည္ ေပး နိုင္ တဲ့
စိတ္ ေတြ အိပ္ ယာ က နိုး လို႔
တစ္ ခါ တစ္ ခါ အ ထင္ လြဲ မွဳ႕ စိတ္ ေတြ က
ေစာ ေစာ အိပ္ ေပ်ာ္ ေန တယ္...
စိတ္ ထဲ မွာ ရုပ္ ပံု မ ေရ ရာ တဲ့
ခပ္ ညံ့ ညံ့ ပန္း ခ်ီ ကား တစ္ ခ်ပ္ ကို
ပစ္ စ လက္ ခတ္
ကၽြန္ မ မ်က္ စိ စံု မွိတ္
ေရး ခ်ယ္ ေန မိ တယ္...
ျပီး ေတာ့ မ ဆံု နိုင္ တဲ့
မ်ဥ္း ျပိဳင္ ရ့ဲ အ စ ေပၚ
ကၽြန္ မ မတ္ တပ္ ရပ္ လို႔ ေပါ့...
"ပန္းကေလး"
No comments:
Post a Comment